Ten eerste wil ik deze blog even goed introduceren, vooral omdat er nu veel lezers op mijn site komen die mij niet zo goed kennen. (bijna 3000 lezers per blog! Super trots! Dank jullie wel!)
Ik kom uit een heel warm, tweetalig gezin: Nederlandse moeder, Engelse vader, twee broertjes en Archie, ons hondje. Sport en goed eten spelen een centrale rol in ons dagelijks leven. Onderling zijn wij behoorlijk competitief en wij dagen elkaar vaak uit. Wij zijn het type gezin dat een potje monopoly heel serieus neemt. Het type gezin dat geld erop zet wie er gaat winnen haha... That’s us and I absolutely love it! In ons vorige huis hadden wij een officiële pooltafel in de woonkamer staan, waar meerdere Ovington finales werden gespeeld. Mijn vader is die consistente, ervaren, tacticus. Mijn jongste broertje is de Ronnie O’sullivan* – in andere woorden – de beste wanneer hij zich concentreert.
*Wereldkampioen snooker die zowel links als rechts speelt!
Mijn middelste broertje – verliest het vaakst, maar dat boeit hem totaal niet. Hij vindt het gewoon schitterend dat wij allemaal bij elkaar zijn. En ik ben een mix van alle 3. Maar strijders zijn we alle 4, dus het klapt er af en toe wel op!
Mijn moeder is vaak de scheidsrechter. Tijdens onze ‘potjes’ gooien wij een hoop lastige dilemma’s haar kant op, maar zij zal altijd neutraal blijven. ‘Mam voor wie ben jij nou eigenlijk?’ ‘ Voor Archie!’ ‘Zeg eerlijk; ik ben je favoriete zoon, toch?’ ‘Ja zeker Tim. Mijn favoriete oudste zoon.’
Terwijl de boys focussen op het resultaat zorgt mijn moeder er altijd voor dat er overheerlijke hapjes op tafel staan. Je kent die hippe, veel-te-dure ‘sharing planks’ die in alle fancy restaurants te bestellen zijn tegenwoordig? Mijn moeder is daar de Queen van. Ik vind dat mijn moeder sowieso de Queen is van Home Cooking en dat zullen veel mensen beamen die regelmatig bij ons aan tafel zitten. Zij is niet zo’n chef die een smeertje van dit en een plasje van dat verkoopt. Nee hoor. Gewoon heerlijk, eerlijk, comfort food. Chicken and leak pie. Shepard’s pie. Ploughman’s lunch. Soups. Sunday roasts (samen met papi!). Pastas. Curries. Quiches. Eigenlijk kookt zij alles wat je in een gezellige, lokale Engelse pub zal vinden.
Wat heeft dit nou weer met mijn reis te maken hoor ik je al denken! Ten eerste, vind ik gewoon fijn om over thuis te praten als ik weg ben. Ten tweede, ik zoek altijd het beste eten op als ik op reis ben. Het zou mij niet verbazen (en ik bedoel dit totaal niet decadent) als ik in 75 verschillende restaurants heb gegeten in de afgelopen 8 maanden. Indiaas, Mongools, Frans, Brits, Malawiaans, Zuid Afrikaans, Sushi, Mexicaans, Italiaans, Turks, Marokkaans, Amerikaans, Thais, Indonesisch... ik kan nog wel even door gaan. I just simply love good food en dat heeft mijn moeder mij echt mee gegeven. Eten is niet alleen lekker - het verenigd ook mensen en dat is belangrijk als je alleen reist.
Vandaag ga ik jullie vertellen wat mijn top 5 dining spots (eetplaatsen) zijn geweest tot nu toe. Bon appetit!
5. Cancun, Mexico.
Voordat ik in Mexico was geweest, had ik nog nooit goed Mexicaans eten geproefd. Oke, iedereen heeft het wel eens thuis geprobeerd te maken, maar het is vaak te zout en na 1 wrap heb je het wel gehad! In Mexico is dat niet het geval. Je kan daar heel de avond tafelen, met live music en salsa dansers op de achtergrond. Vamos!
Cancun ligt in het Zuid Oosten van Mexico. Het is een toeristische kustplaats wat bekend staat om ‘Spring Break’. Als je aan de playa zit smaakt vis altijd beter, maar als je aan de playa zit weet je dat daar ook alle Amerikanen zitten en dat je de hoofdprijs betaalt. Loop in de tegenovergestelde richting en je komt op plekken waar de locals komen. Waar de locals komen is het eten altijd het beste. Tacos, Tortillas, Burritos, Enchiladas, Fajitas, Nachos, Salsas, Guacemoles, Quesidillas, Tostadas...... even serieus, dit zijn gewoon allemaal authentieke Mexicaanse gerechten he. SUPER simple, SUPER vers, SUPER lekker. Voor shrimp tacos, nachos, guacemole en verschillende salsas ben je rond de 8 euro kwijt. Add yourself a little Pina Colada en je bent voor 12 euro klaar! Delicioso!
4. Solfario, Reykjavik.
So eating out is not only about the food in my opinion. Het ligt ook aan de locatie. Het ligt ook aan de mensen met wie je bent. Ik vind goede passende muziek ook altijd heel chill. Het is een totaal plaatje. Zoals jullie weten, heb ik een onvergetelijke reis gehad in Ijsland en ik zal ook iedereen blijven aanraden om daar naar toe te gaan. 1 nadeel: het eten is mwaaaaaa en je betaalt je helemaal scheel! Een pizza? Minimaal 25 euro! Een biertje of een wijntje? Minimaal 12 euro! Dan heb ik er al geen zin meer in. Joeri en ik besloten om zelf te koken.
Picture this; -15, een paar koude biertjes, een BBQ-tje, burgers en pulled pork. In Ijsland. Met je maatje. It happened. Het moment dat de noorderlicht verscheen zal ik nooit van mijn leven vergeten. Volgens mij zag ik zelfs een traantje van blijdschap bij mijn maatje, Joeri, maar dat laten we even in het midden ;).
3. Wagamama, Aberdeen – Edinburgh – London.
Mensen die Wagamama kennen, zullen het raar vinden dat deze restaurant op de 3e plek staat. Het is namelijk een franchise die je overal ter wereld kan vinden, maar elke keer dat ik daar gegeten heb, was het een geweldige avond. Het is een frisse, hippe, Oosterse zaak , die je overigens ook in Rotterdam en Amsterdam kan vinden.
Over fris, Oosters en hip gesproken- Once again; I had fantastic company everytime I ate there. Alistair Henkelman en ik maakte er aan het begin van mijn project een sport van om zoveel mogelijk wagamamas uit te proberen in Groot Brittannië (volgens mij stond de eindteller op 4 verschillende restaurants). Ali is een goede vriend die ook roots in Engeland heeft. Ik ben er van overtuigd dat onze chemistry daar vandaan komt. Dezelfde discipline. Dezelfde humor. Dezelfde mentaliteit. Dezelfde ambitie; alles uit het leven halen!
Ali en ik hebben elkaar veel geholpen binnen twee weken tijd. Hij heeft rond dezelfde periode als mij zijn vast contract opgezegd- een ideale sparringpartner om te brainstormen over de toekomst dus. Alistair heeft mij belangrijke inzichten gegeven over mijn project, maar ook over mijn manier van leven. Omdat wij toen allebei helemaal ‘vrij’ waren, namen wij ook echt de tijd voor elkaar. Hoe vaak doe je dat nou in je dagelijks leven? Je houdt toch vaak je telefoon in de gaten of je bent al met je werkdag van morgen bezig. Not us. Wij hebben een fantastische tijd gehad en elke keer weer wisten wij mensen om ons heen te verzamelen. In Wagamama London, kregen wij zelfs gratis toetjes omdat ze ons zo gezellig vonden haha.... Die tijd moeten we nu weer ergens vandaan zien te toveren. Ali maakt nu zijn droom waar bij Johnson&Johnson en ik reis binnenkort naar mij 22ste school. Dat komt wel weer een keer goed.
Cheers mate. The winner takes it all.
2. The Arcade Restaurant, Memphis – Tennessee.
Wederom kies ik voor een restaurant waar het niet zo zeer om het eten draait, maar om de ervaring. Ik denk niet dat Arcade restaurant je iets zegt, maar dit is de plek waar Elvis Presley altijd Peanut butter sandwiches and fries kwam eten. Drie keer raden wat Joeri en ik bestelde. Naast onze Elvis gerecht kregen wij een strawberry milkshake to wash everything down en dat was voor ons echt het Welcome to America moment. Het is niet overdreven als ik zeg dat er een wereld voor ons open ging. Onze American dream begon niet in New York City, maar hier, in The Arcade, Memphis Tennessee.
1. Braaien, South Africa.
In Zuid Afrika zie je het overal. Groepen die buiten aan het braaien zijn. Braaien is het Zuid Afrikaans woord voor barbecueën, maar is niet het barbecueën wat wij in Nederland kennen hoor. Thuis maken wij een aardappelsalade, kopen wij veel te veel stokbrood en alles wordt gedipt in sausjes van Remia. Not in South Africa thank you very much.
Het systeem bij de ‘braaiplekken’ in Zuid Afrika is simpel; je koopt vlees voorin de winkel (voor 5 euro heb je eigenlijk al onbeperkt vlees). Oude mannen bakken het vlees op grote open barbecues achter de winkel en binnen 15 minuten staat er een feast op tafel. Er is geen poespas met salades en sausjes of frietjes. Geen borden, messen of vorken. Niet mauwen! Keep it simple! Met je handen eten!
Het klinkt misschien allemaal een tikkeltje overdreven wat ik zeg, maar ik ben er echt van overtuigd dat eten je terug kan brengen naar een situatie in jouw verleden. Het is niet voor niks dat onze Grandma gespreksonderwerp nummer 1 is tijdens Kerst. De sfeer en het eten doet ons altijd aan haar denken. Tijdens deze braai besefte ik me ineens hoe moeilijk, maar ook hoe eerlijk het leven in de townships is. Snoei hard werken voor dat dak boven je hoofd en dan ontspannen met een flesje bier en een braai. Zo zou ik elke week wel willen afsluiten.