It's been a while.

The USA 

Tijdens de afgelopen twee weken zijn Joeri en ik druk bezig geweest met filmen in America.  Ik moet het eigenlijk anders zeggen. Joeri is vooral heel erg druk bezig geweest. Die jongen heeft zo’n 6 filmpjes in elkaar gezet en is ook nog eens bezig met een leuk toetje. Alle stereotypes en verwachtingen die wij van te voren over Amerika hadden opgetrommeld, klopte als een bus. Ik ga nu nog niet teveel verklappen. Joeri en ik hebben in 8 dagen 4 staten bezocht  en ongeveer 4700km gereisd samen. Het was behoorlijk chaotisch, maar volgens mij werken wij samen  het beste zo. Altijd het maximale eruit willen halen!

Maatje, de meeste mensen kennen je nu ondertussen wel, dus ik ga je niet weer 100 veren in je reet steken ;). Het waren weer speciale weken. Ik hou van je en dankjewel dat je mijn droom laat uitkomen. 

Ons programma zag er als volgt uit: 

22-26 januari: Londen. Daar hebben wij voor ‘Nearpod’ gewerkt op een internationale onderwijs beurs. Daar zag ik voor het eerst mijn Amerikaanse collega’s uit Miami. 

27 januari: New York City. 

30 januari: Memphis, Tennessee. De geboorteplek van Elvis! Hier gaf ik een presentatie voor 650 kinderen op Memphis University school een ‘all boys school.’ Dankjewel voor de tip Annemiek! 

2 feb: Las Vegas. Tja. Wat moet ik ervan zeggen? De mensen die daar geweest zijn, weten wat ik bedoel. ÉÉN GROOT GEKKENHUIS. Alles wat je er van te voren van verwacht, komt uit. Voor de rest zal ik er niet teveel over zeggen! You have to see it to believe it! Even snel een feitje van de dag tussendoor; wist je dat ze in Vegas een bepaald luchtje door de casino’s spuiten om je een nog euforischer gevoel te geven…

3 feb: Met de auto gingen wij naar Los Angeles. Hier ontmoette wij een ex-leerling van Effent, Elodie. Dit deden wij bij de basketbal wedstrijd LA Clippers vs. Chicago Bulls. Echt een kanjer is het. Ook haar verhaal hoor je later meer over.

4 feb: Terug naar Vegas. Joeri Vertrok naar huis, of dat dacht hij tenminste. Het duurde maar liefst 40 uur voordat hij terug was in ons kikkerlandje. Ik ging door naar Phoenix waar Dunya woont, de zus van mijn maatje Nynke Kops. Dit was een onvergetelijke midweek vol mooie gesprekken en rust . 

Kortom; 2 weken vol mooie ontmoetingen, gekte, en vooral hard werken! 

Tactiek

Voordat ik mijn verhaal vandaag begin, wil ik één van de tactieken van mijn reis met jullie bespreken;   www.skyscanner.com. Dat was het eigenlijk haha… Volgens mij verwachtte je een spannend, ingrijpend stuk. Sorry to disappoint. Als je bekend bent met deze site/app kan je door naar de volgende alinea. Als je dit niet kent en je hebt zin in een heerlijk weekendje weg voor een koopje, lees even verder. 

Skyscanner is een van de apps die ik gebruik voor mij reis omdat ik af en toe een weekje tussendoor heb, waar niks gepland staat. Dat betekent dat ik op dat moment kan doen wat ik wil en skyscanner helpt mij daarbij. Hoe dan? In de ‘search een bestemming’ balk kan je iets vets doen namelijk als bestemming; everywhere invullen. Vervolgens sorteert Skycanner op volgorde van goedkoop naar duur alle goedkoopste vluchten voor jou, vanuit de aangegeven vertrekpunten. Meestal als je vanuit Eindhoven of Charleroi vliegt, kom je uit bij Hamburg, Malaga of Milaan (overigens alle drie vette plekken voor 2 nachten!) voor ongeveer €50-€70. Maar soms zit daar ook een Rome, Dublin of Praag tussen! The next step;  combineer je vlucht met een airb&b en slaap bij locals. Die geven je meestal een fiets mee en vertellen jou alle geheime plekken van de stad. Je zit rond de €125 euro p.p aan een biertje en Spaanse olijfjes in maart. Ow, en met je voetjes in het zand. What more do you want na een heftige carnaval….? Nou hoor ik sommige mensen al roepen (vooral mijn beste maten!) ‘Timmie we hebben niet allemaal een jaar vakantie zoals jou…’ Haha dat snap ik, maar je kan toch vrijdagmiddag weg en zondagavond terug komen ;). Stuur me binnenkort maar de selfie met je cocktail en je veel te dure tapas and thank me later!

Skyscanner gebruik ik dus ook tijdens mijn project, maar als ik hier bestemming everywhere intyp komen er andere landen uit de gokautomaat gerold. Vanuit Canada kreeg ik als mogelijkheden; Cuba, Colombia en Puerto Rico. Havana stond altijd al hoog op mijn lijst en no one is stopping me als ik er voor €100 naar koe kan. Van -10 naar +30 graden. Van winterjas  en muts naar teenslippers en zonnecrème. Van bevroren neus en auto’s krabben, naar verbrande neus en de mooiste cabriolet auto’s op aarde. Let’s do this! It’s time for Havana (Oenana!) 

HostalRed 

Alleen reizen is niet altijd leuk. Je staat er in je eentje voor. Er is niemand die even iets voor je opzoekt. Er is niemand om je heen die je corrigeert of die jou een schop onder je kont geeft. Er is niet altijd iemand om ideeën mee uit te wisselen. Niemand die even je tassen in de gaten kan houden. It’s all you. Het klinkt nu heel negatief wat ik zeg, maar het is gewoon de werkelijkheid. Je voelt je soms eenzaam. Ik ben er tot nu toe ook nog niet zo goed in hoor. Ik ga je gelijk uitleggen waarom ik hierover begin.

First things first, hostels bestaan niet echt in Cuba (bron: Valerie Visker. Thanks voor je tips chick). In Cuba slaap je bij gast gezinnen die grote kamers hebben omgetoverd in slaapplekken voor 5/6 mensen. Zo’n ‘Casa particular’, wat overigens veel sexyer klinkt dan hostel, kan je wel gewoon via Hostelworld.com boeken. Dit gaat op dezelfde manier als op Booking.com; je bekijkt de accomodaties binnen jouw budget en je gaat af op de beste ratings. HostalRed in Havana kost omgerekend 7 euro per nacht en heeft maar liefst een 9,5 op de schaal van goed zijn. Dat is heel hoog, maar ook voor casa particulars geldt; eerst zien - dan geloven. 

Binnen 25 minuten rijden arriveer ik bij HostalRed en het is me meteen duidelijk waarom deze casa zo hoog staat aangeschreven. Iedereen van het gezin komt uit alle hoeken om mij te welkom te heten (zie video). Roberto (de vader van het gezin) omhelst me zoals mijn vader dat doet, met trots en wederzijds respect. Roberto’s lange zoon stelt zich netjes voor en de dochter geeft me een kus op mijn wang, alsof ik al jaren haar broer ben. Dan zie ik dat er een mooie vrouw in de keuken zit. Zij observeert alles op een afstandje door haar bril, die net goed op haar neus balanceert. Ik heb nu nog steeds geen flauw idee hoe zij heet, maar dat maakt niet uit. Ik mag haar madre noemen. Madre spreekt geen woord Engels, maar toch kunnen zij en ik communiceren. Komt je dit bekend voor? Dat hebben de meeste zoons met hun moeders en de meeste dochters met hun vaders denk ik. Het voelt vertrouwt. Het voelt alsof je niet teveel hoeft te zeggen. Als jij het even niet weet ben ik er voor je manneke. Als iemand je pijn doet, breek ik allebei zijn of haar benen. HostalRed en dit familiegevoel  is net wat ik nodig had. Ja moeke, ik mis je nog steeds hoor haha… 

Die zelfde avond eet ik met heel het gezin en 1 andere backpacker, die net heel Cuba heeft rond gefietst. Hij kan vloeiend Spaans en Engels, dus Bruno wordt al snel onze tolk voor de avond. Het is speciaal. Sterker nog; ik heb het gevoel dat ik in zo’n Italiaanse film ben beland waar iedereen aan tafel eet, drinkt en feest, maar dan in Cuba.

Na een afsluitende Havana club neemt madre de touwtjes in handen. Volgens Bruno is het traditie dat zij na elke maaltijd een fabeltje vertelt over ‘het leven’. Iedereen is muis stil en ik probeer wat worden op te vangen. Bruno legde mij op bed uit waar het over ging en ik krijg haar verhaal maar niet uit mijn hoofd. Heel bijzonder. Mocht je willen weten wat madre vertelde, leg ik het je wel uit als ik je weer zie;). Spannend he… 

 

Cuba Libre

Het gekke aan Cuba is; veel reizigers hebben het hoog staan op hun lijst, maar niet veel mensen weten echt wat er hun te wachten staat. Ik wist het in ieder geval niet hoor. Nouja, op de auto’s, rokende señores, salsa dansende señora’s en Che Guevara na dan… Maar het is een gek wereldje hier in Cuba. Wel een super mooi wereldje, maar ook heel gek. Het lijkt alsof je tien jaar terug in de tijd gaat. Wat zeg ik? 20 jaar terug in de tijd! Ik ga hier een paar voorbeelden van geven. 

The most important thing in life at the moment; internet!  In Cuba is het niet vanzelfsprekend dat je hier overal gebruik van kan maken. Eerst moet je in een nationaal systeem opgeslagen worden en dan kan je een uur of twee uur op een soort openbare WiFi. Je komt dus nooit op de WiFi van restaurants of winkels en dit maakt het reizen wat ingewikkelder. Het maakt de gesprekken aan tafel wel veel fijner!

Cuba heeft twee officiële munteenheden. Ja je leest het goed. Ik ken geen ander land die dat heeft, maar het heeft wel wat. Het is behoorlijk slim. Als toerist kan je wel gewoon met de lokale eenheid betalen en dan betaal je net zoveel als de locals. Maar als je met CUC betaalt, de toeristen munteenheid, betaal je altijd meer. Zo beschermt Cuba haar burgers en laat het haar toeristen meer betalen. Ik vind het best wel een mooie gedachte, maar soms gaat het gewoon te ver en betalen toeristen 10 keer meer dan de Cubanen zelf. 

Je kijkt je ogen uit op de Cubaanse snelweg. Niet alleen vanwege de schitterende auto’s, maar ook omdat je tussen de snelle auto’s een fietser of een man op paard tegen kan komen. Het is levens gevaarlijk, maar gelukkig waarschuwen ze elkaar wel met een toeter als zij inhalen! 

De Cubanen kunnen feesten en daar schamen zij zich niet voor. Op maandag na, is er elke avond wel een salsa night of een openlucht feest. Zo was ik bijvoorbeeld in Vinales, een dorp vlakbij Havana, en op een groot plein waren honderden mensen aan het dansen. Dit is dus elke dinsdag t/m zondagavond…. Niet alleen hippe tieners zijn daar te vinden, maar ook opa en oma die hun prachtige moves laten zien. Iedereen lijkt elkaar te kennen en het gevoel van liefde en respect is enorm aanwezig. Je kan het een beetje vergelijken met Breda Jazz festival. (zie video)

Uiteraard speelt Communisme nog steeds een enorme rol in de Cubaanse samenleving. Zij delen heel veel, vooral transport. Het is niet perse de norm om daar voor te betalen, maar een zak appels of een cake is ook genoeg om jouw chauffeur die dag te bedanken. Zij noemen dit taxi collectivo. Alle auto’s zitten s ‘ochtends wel bomvol! Nog een voorbeeld van het communisme; handel. Alles gaat via de staat. Hier zijn natuurlijk verschillende meningen over, maar de staat beweert dat zij dan de kleinere boeren beschermt. 

Er lopen mooie vrouwen rond in Cuba. Echter gedragen de mannen zich af en toe als varkens, maar het blijkt sociaal wenselijk geaccepteerd te zijn door het volk. Mannen bekijken vrouwen van top tot teen, van voren naar achteren. Zij fluiten constant en maken zelfs een soort slangen klank als vrouwen voorbij lopen. Als je feminist bent, wees gewaarschuwd! 

De scholen. Ik had 1 afspraak op een lokale school, maar dat was kort en de directeur  begreep mijn verhaal niet echt. Het niveau van Engels is laag in Cuba. Maarja, ik kan ook totaal geen Spaans terwijl dat ook echt een wereldtaal is. Ik mocht ook absoluut geen foto’s of video’s maken, dus heb ik dan stiekem moeten doen (zie Facebook). Op deze school waren de lokalen heel smal met klassengroottes van 24-28 leerlingen.

- Uniforms zijn verplicht door heel Cuba. 

- Docenten zijn heel gepassioneerd in hun stijl. Bijna luid.

- De directeur vertelde dat de schooldagen veel korter zijn i.v.m de hitte. 

- Er zijn geen smartboards (de directeur wist niet wat hij zag toen ik het liet zien.) Only krijtborden, wat ik overigens nog steeds heerlijk vind! 

- De kids eten allemaal om 13:00 op school en worden vervolgens opgehaald om naar huis te gaan. 

- Engels is verplicht, maar blijft zeer laag qua niveau. Cuban history is ook verplicht (bron: zatte Cubaan die goed Engels kon.) 

- Sporten doen de kinderen niet op school, maar na school. Baseball blijft de #1 nationale sport. 

- Alle kinderen hebben recht op gratis onderwijs en alle burgers die het financieel moeilijk hebben krijgen een ‘limbretta’ (ik schrijf het fonetisch). Dit is een soort basispakket van voedsel en essentiële benodigdheden zoals zeep en toiletpapier. 

Florida

Ik ga helaas eindigen met een verdrietig slot. Pas vandaag kwam ik erachter dat er weer een shooting is geweest op een school in Florida. Alles wat ik voorbij zie komen op social media geeft me buikpijn en alles wat die clown van een Trump zegt maakt me woest! Ik heb nu met mijn eigen ogen gezien hoe makkelijk het is om geweren te kopen in Amerika. Het is onbegrijpelijk dat dit nog steeds kan. Nouja, de enige reden waarom het nog kan is; de supermarkten die geweren verkopen pompen miljoenen dollars in de campagnes van Trump. Die hebben dus gewoon heel veel te zeggen. Walgelijk is het. 

Geloof ook niet alles wat in de Nederlandse kranten staat over het aantal shootings die plaats hebben gevonden de afgelopen tijd. Ik las in The New York Times dat er alleen in januari maar liefst 19 pogingen waren!

Volgende week gaan wij met de Nearpod groep bloemen naar de school brengen. Absolutely devastating. For now; rest in peace to all of the victims en sterkte naar alle betrokken families. 

Love from Mexico.