Lokaal 001
Als ik aan een nieuw project begin, denk ik altijd groots. Tijdens de maandelijkse vergadering van de stichting moet mijn kameraad Bram mij altijd (soms terecht, soms onterecht ;) in het gareel houden. Mijn maatje Stephan vraagt regelmatig: ‘Waarom moet het nou altijd ‘en-en-en’ zijn met jou, Tim?’. Ik kan dit moeilijk verklaren.
Met mijn nieuw avontuur is het ook niet anders geweest. Ik moest zo snel mogelijk in Australië zien te komen. Ik moest zo snel mogelijk mijn idool Meester Bart ontmoeten. Ik moest zo snel mogelijk de duizend ‘duimpjes’ halen. Ik moest zo snel mogelijk mijn bucketlist afvinken…
Zo stap ik altijd in alles – Impulsief – Rationeel - With my heart on my sleeve – Impossible is nothing (die heb ik inderdaad van Adidas geleend, maar niet minder gemeend) – het is eigenlijk altijd ‘en-en-en’ in alles wat ik doe…. (sorry Stephan!).
Mijn fantasiebolletje en mijn impulsiviteit zijn tegelijkertijd ook mijn grootste valkuilen. Soms kunnen dingen zo voor de hand liggend zijn en daar kijk ik dan overheen. Dat resulteert vaak in gemiste kansen. Voor mijn eerste blog heb ik lang getwijfeld over waar ik moest starten, maar achteraf hoefde de keuze helemaal niet moeilijk te zijn. Tijdens mijn 6 jaar op het Effent (VMBO in Oosterhout) heb ik verschrikkelijk mooie momenten beleefd. Onvergetelijke momenten. Ik heb daar vooral heel veel vrienden gemaakt, zowel leerlingen als docenten, die ik nooit zal vergeten. One of them is Nynke Kops. Ik mijn eerste blog wil ik Nynke in het zonnetje zetten, omdat zij mij ontzettend heeft geholpen in alles wat ik doe. Nynke is that colleague die precies aanvoelt als jij even in de shit zit. That collegue die op de achtergrond fungeert, maar absoluut onmisbaar is. That colleague die je als eerst kiest als je teams moet maken.
Haar creativiteit, zorgzaamheid en enthousiasme hebben ervoor gezorgd dat leerlingen altijd met een big smile ons lokaal binnen kwamen. De leerlingen voelden zich automatisch thuis in lokaal 001 en dat staat voor Nynke en mij altijd bovenaan ons lijstje.
Hieronder vind je het gesprek tussen Nynke en mij. Dit gaat deels over onderwijs, maar zij wilt met name het accent op het kind leggen. Precies zoals ik haar ken.
Thanks voor alles maatje. Ik ga je missen.
Profiel
Naam: Nynke Kops
Docent Engels – Decaan – LOB coach
Leeftijd: 39
School: Effent (vmbo)
Land: Nederland
Key words: Gevoel – Team player – Schakeltje zijn – individuele aandacht
Motto: ‘Ik probeer een leerling het gevoel te geven dat hij of zij gezien wordt.’
Oke Nynke, we gaan er gelijk tegenaan. Ben jij meer met jouw vak bezig, of meer met jouw leerlingen?
Ik vind persoonlijk dat mijn vak bijzaak is. Don’t get me wrong – ik krijg echt een kick als een klasje mijn grammatica aantekeningen goed toepast, maar dat staat bij mij echt op de tweede plek.
Ik vind het moeilijk om te beschrijven hoe ik dat precies doe. Ik denk echt op automatische piloot en op gevoel. Ik probeer een leerling het gevoel te geven dat hij of zij gezien wordt. Dit hoeft helemaal niet ingewikkeld te zijn, maar een simpele ‘mooie nieuwe sneakers!’ can go a very long way. Een leerling gaat met een warm gevoel naar huis en dat vind ik belangrijk.
Nynke’s gevoel laat haar niet vaak in de steek wat dat betreft. Dit heeft zij geleerd vanuit het topsport. Nynke heeft jarenlang op topniveau in het softbal circuit gespeeld.
Heeft het topsport jou veel geholpen met hoe jij nu voor de klas staat, denk je?
Dat zijn ervaringen die je de rest van je leven met je meeneemt, maar de lading daarvan neemt op een gegeven moment wel af. Ik praat daar nu minder over, maar wat het mij wel heeft mee gegeven is dat stukje discipline en kijk op een team. Zo zie ik ook een klas – als een team. Vervolgens is het mijn taak om al die schakeltjes te verbinden. Dat vind ik nog steeds een hele toffe uitdaging.
Je vergelijkt jouw klas vaak met een team. Wanneer zie jij ‘jouw team’ winnen?
Ik vind het vooral heel vet als een leerling een angst overwint. Ik zie leerlingen vaak super zenuwachtig zijn voor presentaties. Als zij dan de ‘guts’ hebben om toch voor de klas te staan – dat is winst. Een kind zien groeien binnen een team. Zoals elke docent heb ik wel bijzondere gevallen mee gemaakt in het verleden. Wouter is daar een groot voorbeeld van (de mensen die mij kennen, kennen hem). Iedere dag overwon hij angsten en zijn kracht en doorzettingsvermogen was inspirerend. Ik ben hem dankbaar dat ik daar onderdeel van uit mocht maken.
Bestaat jouw ideale ‘dream school’?
Ik ben daar niet dag en nacht mee bezig. Ik zit op mijn plekkie in Oosterhout en daar ben ik constant opzoek naar nieuwe uitdaging. Tuurlijk zit ik weleens met jou (Tim) en Henk* te sparren over ‘de Koeienstaart*’, maar ik probeer ook realistisch blijven. Wat ik wel zou willen bieden is nog meer persoonlijke aandacht voor leerlingen. Dus kleinere groepjes en dan echt op een coaching gerichte manier bezig zijn. Daar zouden docenten ook meer ruimte voor moeten krijgen vind ik.
Welke tip zou jij willen geven aan de docenten die ons gesprek lezen?
Blijf vooral jezelf. Je hoeft geen toneel te spelen, want dat hebben de kids gelijk door. Je bent als docent niet alleen met je vak bezig, dus probeer daar doorheen te kijken. Nogmaals: zorg ervoor dat je je leerlingen het gevoel geeft dat zij gezien worden.
*de Koeienstaart: The dream school van Henk. Dit word vaak in de docentenkamer als grap ingezet op het moment dat het even tegen zit ;)
* Henk Moonen: Jarenlang een begrip op het Effent. Mentor van mij. Vriend van iedereen. Living legend.
Nynke, wij hebben veel gelachen, veel gehuild, maar vooral veel genoten samen. Iemand uit America wilt jou ook nog een opkikker sturen :)
(Nynke's zus Dunya woont in Phoenix, America).
Lieve Pien, Back to School!! Na een heerlijke vakantie met mooie nieuwe herinneringen die we hier in de US hebben gemaakt met zijn vijfjes is het weer tijd om aan de slag te gaan als teacher Kops! Ik zeg het misschien niet vaak genoeg maar weet dat ik onwijs trots op je ben!! You can do it ook dit jaar weer (helaas wel zonder je maatje Tim). Suc6 weer lieve Pien en miss you. Kus je zus Poen xo